Ya Her Şey Aşk, Ya da Hiç Bir Şey

İnsanın insana duyduğu aşk, yasak elmanın ta kendisiydi.... 

Adem ve Havva ile başladı her şey... Önce kadın ısırdı elmayı, sonra erkek ve her şey bu andan sonra şekillendi. 

Her şeyin fonunda aşk vardı. Savaşlar, felaketler, para, siyaset, ekonomi aşktan beslendi. Aşk sakız oldu, ağdalı bir sözcüğe dönüştü. Üstüne perdeler indi, bulutlar örttü ışığı...

Hayallerden, kumsalda el ele yürümelerden, yıldızları seyretmekten söz etmiyorum. 

Yaşamı anlamaktan, sen olmaktan, aşkı gerçekten yaşamaktan... 

Sana öğretilen değil, senin yaşattığın, seni yaşatan aşk. 

Aşkı anlatmaya, anlamaya yetmez duyguların gölgesinde tanımlanmış aşk.

 O yüzden her şeye rağmen baştan başlıyorum...

“İnsana duyulan aşk ölümlüdür,tıpkı beden gibi.Ölümsüz bir aşk için,ölümsüz bir varlığı sevmek gerek.Hiçbir zaman senin olmayacak,hiçbir zaman anlayamayacağın,hiçbir zaman doyamayacağın,hiçbir zaman kavuşamayacağın ve hiçbir zaman terk edemeyeceğin bir varlığı”

—Bab-ı Esrar - Ahmet ÜMİT