Her şey o kadar çok hızlı değişiyor ki zamanı kullanamıyoruz bu yüzden. 

Değerlendiremiyoruz....

Karantina başlayalı 15 günü geçti... Herkes evinde... Kimileri sevdikleriyle, arkadaşlarıyla, kimileri dört duvar arasında yalnız...

Bence herkes bir silkelenmeli ve düşünmeli. Her birey, her insan neler yapmadıklarını, hatalarını, sevdiklerini ve bundan sonra neler yapabileceğini. 

Nelere vakit ayırmadığımızı düşünelim, hep bir bahanemiz vardır ve arkasına sığınmak çok kolaydır. Oysa ki suçun çoğu kendimizdedir. 

Bu ortamda en doğru olan şey kıymetini bilmediklerimizi hatırlayıp, nasıl eskisi gibi olabilir diyerek her şeye yeniden başlamak. 

Unutmayalım her şey bizim elimiz de...

''Hala zaman var yeter ki o zamanı yaratıp, iyi kullanalım.''

Kendinden ödün vermek...

Hep sorarlar pişman  mısın diye ? Bir yükümlü gibii... 

Bazen cevap veriririm sanane diye, ibazende neden olayım diye... 

Ama artık etrafıma baktığımda gene dürüst olamadan içimden geçen şey evet pişmanım dememdir. 

Neden pişmansın diye sorar içimdeki, 

O zaman vereceğim cevap bellidir ; ahlaksız , vurdum duymaz, umarsamaz vb. gibi insan olmaadıgım için derim.

Belki bunları sinirden belkide su an alkolün etkisiyle yazıyorum kimbilir. 

Belkide saçmalıyorumdur. 

Ama tek bildiğim yazarken en azından içim rahatlıyor. 

Evet çok kötü bir his, duygu bu, nedensiz, sebepsiz, kaderine karşı gelmek gibi...

Bir nevi isyan ama bunu bir allah bir ben biliyorum...

Karşımdakinin zaten umrunda değil, hoş zaten olmasını da istemem ... 

Ha sorsalar bu sen misin diye, evet benim... neden deseler kendim ettim kendim buldum...

Seyrüsefer...

Gözlerini ta içime öyle bir yerine koydum, koydum 

Ben gizli aşk ilk sokuluşunla, ilk dokunuşunla doydum, doydum başka 

Şimdi kulağıma birşey söyle yak beni 

Küllerimiz savrulsun gecede 

Gönlüm imkansızlık düştü bu sefer

Sevmek olsun ihtimalde 

Seyrüfer sana.....

N`olur anlasana 

Bu sefer ....